«اعتماد» میان اعضای خانواده از عوامل مؤثری است که موجب احساس امنیت و وفاداری هر کدام از اعضای خانواده در برابر یکدیگر می‌شود. «اعتماد» به معنای تکیه به طرف مقابل، بدون آسیب‌رساندن به وی است که اساس بقای زندگی زناشویی و ارتباط میان والدین و فرزندان است و نیز سبب محافظت از دیگران در برابر مشکلات می‌شود. زمانی که به طرف مقابل خود اعتماد داشته باشیم، تمایل برای بخشش خطاهای طرف مقابل بیشتر خواهد بود و گذشت بیشتری از خود نشان می‌دهیم. اعتماد در خانواده موجب می‌شود اعضای خانواده کمتر با یکدیگر بحث و جدل کنند و در پیِ یافتن راه‌حل با مشارکت هستند. نوشتار حاضر به تبیین راه‌های اعتمادافزایی در خانواده پرداخته است تا با بررسی اصول و روش‌های آن بتوان گام مؤثری در تحکیم روابط زوجین و نیز روابط والدین و همسران برداشت و اعتمادسازی را در وهلۀ اول میان زوجین و به تَبَع آن میان فرزندان موجب شد. یافته‌های پژوهش بیان‌کنندۀ آن است که رعایت امانت‌داری و رازداری، عیب‌پوشی، صداقت در وعده، رعایت احترام و اطاعت از عوامل مؤثر بر اعتمادافزایی در خانواده است.
)