خانواده سنگ بنای جامعه و تنها نهادی است که از ابتدای تاریخ تاکنون بهعنوان اصلیترین نهاد اجتماعی، خاستگاه فرهنگها، تمدنها و تاریخ بشر بوده است. اسلام بهعنوان مکتبی انسانساز، خانواده را نهاد مقدس و مرکز هستی تمدن، موفقیتها و کانون تربیت میشمارد. بر این اساس تشکیل «خانواده مطلوب » خاستگاه جوامع انسانی، انبیا و اولیاست. خانواده مطلوب، خانوادهای است که واجد مؤلفههایی مانند معنویت، محبت و ایثار بوده و اعضای آن را والدین شایسته و فرزندان صالح تشکیل دهد، این در حالی است که اعضای خانواده نامطلوب را والدین ناشایست و فرزندان ناصالح تشکیل میدهد. ازاینرو انبیا از خداوند درخواست میکردند که همسران شایسته و نسلی پاک به آنها عنایت فرماید: «وَ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماما؛[1]و آنان که مىگویند پروردگارا! ما را از سوى همسران و فرزندانمان خوشدلی و خوشحالى بخش، و ما را پیشواى پرهیزکاران قرار ده».
متأسفانه عصر حاضر، عصر بحران خانواده است، ازاینرو بررسی اقسام خانواده از منظر قرآن بایسته است. قرآن- ضمن بیان اقسام خانواده- به تبیین« خانواده مطلوب» و«خانواده نامطلوب» میپردازد تا انسانها خانواده مطلوب را الگو و از تشکیل خانواده ناموفق و چالش زا پرهیز نمایند.
[1]. فرقان: 74.