برقراری امنیت و ابزار مناسب برای آن یکی از موضوع‌هایی است که از آغاز تشکیل جوامع همواره توجه بشر را به خود معطوف کرده است؛ همچنین امنیت اجتماعی یکی از مفاهیمی است که با وجود تصریح در خاستگاه اجتماعی و ابتنای آن به بستر اجتماع، تفسیر و تعابیر مختلفی برای آن ارائه شده است. در این نوشتار منظور از امنیت اجتماعی، مفهوم societal Security است که در فارسی به‌درستی از آن به «امنیت اجتماعی» تعبیر شده است.
پدیده‌های اجتماعی به لحاظ ماهیت سیال خود، همواره در معرض تأثیر و تأثر متغیرهای گوناگون در عرصۀ اجتماع هستند و بی‌شک در رفتار افراد و گروه‌ها و ساخت و جهت‌دهی به یکدیگر، نقش انکارناپذیری دارند. مفاهیم امنیت و اجتماع نیز در این فضا قابل ارزیابی هستند. در میان نهادهای اجتماعی در ایران، نهاد خانواده عموماً از کانون گرمی بهره می‌برد و دارای کارکردهای متنوعی در شئون مختلف اجتماعی از جمله امنیت است.
نویسنده در این مقاله کوشیده است پس از طرح برداشت‌های مختلف از امنیت اجتماعی و ارائه تعریف مشخص از آن در چارچوب نظریه کارکردگرایی، به تحلیل و تبیین ابعاد کارکردی نهادها به‌ویژه نهاد خانواده در ساخت هویت و امنیت اجتماعی بپردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد جایگاه نهاد خانواده در درون ساخت نظام اجتماعی به‌ویژه حوزه امنیت اجتماعی، بسیار رفیع و دارای آثار انکارناپذیری است؛ بنابراین شایسته است به منظور صیانت از آن در سیر تحولات پرشتاب کنونی ناشی از جهانی‌شدن به‌ویژه طرح جهانی‌سازی، در برنامه‌ریزی‌های راهبردی مورد توجه جدی قرار گیرد.
)