راه‌های آموزش مهارت قاطعیت به فرزندان

ارتباط ‌مانند تیغ دو لبه‌ای است که گاهی می‌تواند به نفع انسان باشد؛ آن زمانی که به ‌درستی صورت گیرد و گاهی نیز می‌تواند آسیب‌ها و ضررهایی را برای انسان به همراه داشته باشد و آن، زمانی است که اصول و قواعد لازم در آن مورد توجه قرار گرفته نشود. توجه به ارتباط فرزندان با همسالان و دیگر افراد جامعه، یکی از دغدغه‌های بسیاری از والدین است؛ به‌گونه‌ای که برخی از والدین به ‌خاطر ترس از آسیب‌های ارتباطی همچون خطرات روابط جنسی، مانع ارتباط فرزندان‌شان با دوستان، همسالان و به ‌طور کلی فعالیت‌های اجتماعی می‌شوند.^[1] عدم توجه به آموختن این مهارت به فرزندان، ممکن است آسیب‌های بسیاری به همراه داشته باشد. از یک سو نداشتن رابطه با دیگران می‌تواند آسیب‌هایی را برای فرزندان به همراه داشته باشد که از جمله آن‌ها می‌توان به عدم شکل‌گیری تربیت اجتماعی در ایشان دانست و گاه همین ارتباط، می‌تواند منبع آسیب رساندن به ‌سلامت روان و شخصیت اجتماعی فرزندان شود.^[2]
انسان در هر دوره‌ای از زندگی‌اش به ارتباط با دیگر افراد جامعه نیاز دارد و بنا بر مبانی دینی، از آن‌روی که دارای اختیار است؛ می‌تواند مرزها و محدوده‌ها را در زندگی خود مشخص کند.^[3] آنچه که در این میان مهم است، داشتن مرز درست میان خود و دیگران و قاطعیت در  ملزم دانستن خود به این حدود با دیگر افراد است. آموختن این مرزها و پرورش قاطعیت در فرزندان، مهارتی است که در بستر خانواده می‌توان به آن شکل داد و با تمارینی آن را به ‌درستی در ایشان پرورش داد. قرآن کریم دستور برخورد قاطعانه با کسانی را که در دین شک دارند، داده و فرموده است: «قُلْ یَا أَیهُّا النَّاسُ إِن کُنتُمْ فىِ شَکٍ‏ مِّن دِینىِ فَلَا أَعْبُدُ الَّذِینَ  تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَ لکِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِى یَتَوَفَّئکُمْ  وَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ؛^[4] بگو: اى مردم! اگر از (درستى) دین من در شک و تردیدید، پس (بدانید که من) کسانى را که شما به‌ جای خدا مى‌پرستید، نمى‌پرستم؛ بلکه خدایى را مى‌پرستم که جان شما را (در وقت مرگ) مى‌گیرد و مأمورم که از مؤمنان باشم».
 
[1]. حافظ ثابت، تربیت جنسی در اسلام، ص 108.
[2]. حمیدرضا دائمی، فرامرز سهرابی و سیده فاطمه مقیمی بارفروش، «تاثیر برنامه آموزشی ارتقای مهارت‌های قاطعیت در تغییر نگرش دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی و تهران نسبت به سوء مصرف مواد»، فصلنامه علمی پژوهشی اعتیاد پژوهی، ص 71.
[3]. سیدعلی حسینی‌زاده، جنسیت و تربیت، ص 120.
[4]. یونس: 104.